Alkil glukozid ili alkil poliglikozid je dobro poznati industrijski proizvod i dugo je bio tipičan proizvod u akademskoj javnosti. Prije više od 100 godina, Fischer je sintetizirao i identificirao prve alkil glikozide u laboratoriji, a oko 40 godina kasnije, u Njemačkoj je podnesena prva patentna prijava koja opisuje upotrebu alkil glikozida u deterdžentima. Nakon toga, u narednih 40-50 godina, neki timovi kompanija su svoju pažnju usmjerili na alkil glikozide i razvili procese za njihovu proizvodnju na osnovu metoda sinteze koje je Fischer otkrio.
U ovom razvoju, Fischerov rani rad o reakciji glukoze s hidrofilnim alkoholima (kao što su metanol, etanol, glicerol itd.) primijenjen je na hidrofobne alkohole s alkilnim lancima, u rasponu od oktila (C8) do heksadecila (C16), tipičnih masnih alkohola.
Srećom, zbog svojih svojstava primjene, u industrijskim procesima se ne proizvode čisti alkilmonoglikozidi, već složena mješavina alkilmono-, di-, tri- i oligoglikozida. Zbog toga se industrijski proizvodi nazivaju alkilpoliglikozidi, a karakterizira ih dužina alkilnog lanca i prosječan broj glikoznih jedinica povezanih s njim, odnosno stepen polimerizacije.
(Slika 1. Molekularna formula alkil poliglukozida)

Rohm&Haas je bila prva kompanija koja je pokrenula masovnu proizvodnju oktil/decil(C8~C10) glikozida krajem 1970-ih, a zatim su uslijedili BASF i SEPPIC. Međutim, zbog nezadovoljavajućih performansi ovog kratkolančanog spoja i lošeg kvaliteta boje, njegova primjena je ograničena na nekoliko tržišnih segmenata, kao što su industrijski i institucionalni sektori.
Kvalitet ovog kratkolančanog alkil glikozida poboljšan je u posljednjih nekoliko godina i brojne kompanije trenutno nude nove oktil/decil glikozide, uključujući BASF, SEPPIC, Akzo Nobel, ICI i Henkel.
Početkom 1980-ih, nekoliko kompanija je počelo razvijati alkil glikozide s dužim alkilnim lancem (dodecil/tetradecil, C12~C14) kako bi osigurale novi surfaktant za industriju kozmetike i deterdženata. Među njima su bili Henkel KGaA, Diisseldorf, Njemačka, i Horizon, odjeljenje AEStaley Manufacturing Company iz Decatur-a, Illinois, SAD.
Koristeći znanje i iskustvo kompanije Horizon stečeno u isto vrijeme, kao i iskustvo kompanije Henkel KGaA iz istraživanja i razvoja u Diisseldorfu, Henkel je uspostavio pilot postrojenje za proizvodnju alkil poliglikozida u Crosbyju, Teksas. Proizvodni kapacitet postrojenja bio je 5000 tona godišnje, a probno testiranje je obavljeno 1988. i 1989. godine. Svrha pilot postrojenja je dobijanje procesnih parametara, optimizacija kvaliteta i stvaranje tržišta za ovaj novi surfaktant.
Tokom perioda od 1990. do 1992. godine, druge kompanije su najavile svoj interes za proizvodnju alkil poliglikozida (C12-C14), uključujući Chemische werke Hiils, ICI, Kao i SEPPIC.
Godine 1992. Henkel je osnovao novi pogon u SAD-u za proizvodnju alkil poliglukozida, a njegov proizvodni kapacitet dostigao je 25.000 tona godišnje. Henkel KGaA je 1995. godine pokrenuo drugi pogon istog proizvodnog kapaciteta. Povećanje proizvodnog kapaciteta donijelo je nove vrhunce u komercijalnoj eksploataciji alkil poliglikozida.